جوشکاری و برشکاری زیر آب
این فایل به صورت پاورپوینت و شامل 53 اسلاید می باشد.
قابل توجه دوستان عزیز این پروژه به صورت کامل و کاملا تخصصی به این موضوع پرداخته است.
گوشه ای از مطلب:
اولین جوشکاری زیر آب توسط نیروی دریایی بریتانیا انجام شد که در آن زمان یک کارخانه کشتی سازی برای آب بندی کردن پرچ های قسمت های زیر آب کشتی های خود از این فرآیند بهره گرفت. در سال 1946 الکترود های زیر آب توسط ویلیجن در هلند توسعه یافت. نوع الکترودی که برای این نوع جوشکاری بکار گرفته می شود، طبق استاندارد AWS امریکا در طبقه بندی الکترود های 6013 قرار می گیرد. این الکترود میبایست ضد آب می بوده و تمامی اتصالات باید طوری باشد که کمترین مقدار آبی با درون تورچ در تماس نباشد. اگر قسمتی از عایق بندی تورچ دچار نقص باشد، آنگاه آب با فلز رسانا درون تورچ تماس پیدا کرده و مانع از کارکردن قوس می شود.
این نوع جوشکاری در اطراف سازه یا قطعه مورد نظر، در اتاقک های پلمپ شده انجام می گیرد. درون این اتاقک معمولا با گاز هلیم حاوی نیم بار اکسیژن پر می شود تا هوای درون اتاقک قابل تنفس باشد. در این روش جوشکاری، اتصالات به بهترین نحو ممکن جوشکاری می شوند. در روش جوشکاری خشک، جوش به قدری با کیفیت است که آن را با تست های التراسونیک و رادیوگرافی می سنجند.
تا سال 1967 جوشکاری زیر آب تنها منحصر به جوشکاری مرطوب بود. اما در همین سال مؤسسه API امریکا برای نخستین بار رسما اصول جوشکاری خشک را که مبنی بر یک اتاقک تحت فشار هوا در اطراف محل جوشکاری بود ایجاد کرد. استارت این کار در سال 1965 در پروژه معروف SEALAB و در عمق 62 متری به مدت 15 روز در یک لابراتوار در کنار خلیج کالیفرنیا انجام شد. در عملیات خط لوله مکزیک در سال 1967 جعبه زیر آبی بنام UNDER WATER WELDING ساخته شد که نیاز به دو جوشکار نداشت. نوع تکامل یافته این نوع اتاقک که تنها نیاز به یک جوشکار دارد، غواص جوشکار فقط دست خود را وارد اتاقک آن می کند.
